Sultarsöngvar frá ýmsum löndum.

MATARKVÆÐI + ÁST.

 

Kokkar og sælkerar hafa í gegnum tíðina oft verð með háleitar og fleygar hugmyndir um það sem þeir meðhöndla í eldhúsinu og borða.

Fullt er til af allsonar matarvísum og söngvum og er okkur í fersku minni er við sungum saman með Bakaradrengnum í Dýrunum í Hálsaskógi og Sultarsöngur Mikka Refs og Söngur Húsamúsarinnar eru lofsöngvar um ketneyslu á háu stigi.

Karíus og Baktus þráðu franskbrauð og sætindi, en í Afmæli Bangsapabba er Dýrðaróður til grænmetis og hollustu.

Hérna er svo smá samantíningur á Íslensku, Dönsku og Frönsku um mat, át og matreiðslu.

Verði ykkur að góðu.

Gunni Palli Nýbloggari.

 

Ode til det gode gamle Køkken.

 

Vort land af blanke fiskestimer randet,

Hvor korn til brød af brede bakker vælder.

Sig skæbnen Tak! Her er Slaraffenlandet,

vort rige bord et eventyr fortæller.

 

Se, dagligkosten bli´r en festlig gave,

Naar kvinden digter med i kogebogen.

De gamle retter, kok, du skal dem lave,

Kom Danske mad, kom frit fra skammekrogen!

 

Vel viser jeg det Vælske køkken ære,

Jeg priser gerne Frankrigs omeletter,

men  til vort bord skal du, vor husmor, bære

de gode, jævne, danske folkeretter.

 

Tak kok og husmor, tak for fantasien,

For tusind raad af spiselige gaver.

Madglade Danmark, grib nu servietten.

Oh, Kallunsuppe! Fryd for alle maver!

 

                          KONG MADGLAD.

 

-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-

 

Hvad nyder mon tørken og hvad æder jøden?

Hvad slagter en frimurer vel?

Et fødeland kendes selfødelig på føden,

og maden er best hos os sel.

 

Først propper vi i os så stærkt vi kan orke,

Til drøvlen slår i som en klap,

Så passer det danskere ganske å snorke,

Og verden blir hip som hap.

 

Jeg elsker det kolde, det store og stille

Og helt usandsynlige bord

Med fade og stege og silder i dille

Og ingen der mæler et ord.

 

Det bugner og vælter og stavles og tårnes

Og skvalper i øl og snaps.

Så er der en hamburgerryg der skal ordnes,

Og resten blir hipper som haps.

 

        Dönsk matarvísa frá því herrans ári 1031.

 

 

Heill sé þér, þorskur, vor bjargvættur besti,
blessaða vera, sem gefur þitt líf
til þess að verja oss bjargræðis bresti,
bágstaddra líknarinn, sverð vort og hlíf.

Heyrðu vort þakklæti, heiðraði fiskur,
hertur og saltaður, úldinn og nýr!
Fyrir þinn verðleika fyllist vor diskur,
frelsi og þjóðmengun til vor þú snýr,

því ef þú létir ei lánast þinn blíða
líkam við strendurnar, hringinn í kring,
horaðir, svangir vér hlytum að stríða
og hefðum ei ráð til að ala vort þing.

Þú ert oss einlægust þjóðfrelsishetja,
þú ert sem dreginn úr almennings sál.
Mynd þín og fyrirmynd fögur oss hvetja,
föðurlandsástinni hleypa í bál.

 

Hannes Hafstein
1861-1922

Þegar Hannes orti þetta ljóð árið 1881 var flattur þorskur með kórónu merki Íslands í ríkisskildinum.

 

 

 

O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-

 

Færi þér feiti

fýlungakyn,

bjargfugl sig á borð

beri sig sjálfur;

salti sig lundi,

sjóði sig rita,

hengi sig hvalir,

en sig hnísur roti,

skeri sig skarfar,

skjóti sig selir,

stingi sig kolar,

en steiki lúður;

fletji sig fiskar,

en flatar skötur

biðji þig grátandi

Sín börð að smakka!

 

                  Matthías Jochumsson; HAMINGJUÓSK!

 

-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-

 

Margt er gott í lömbunum,

Þegar þau koma af fjöllunum,

gollurinn og görnin,

og vel stíga börnin.

 

                     GÖMUL BARNAGÆLA.

 

-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-

 

Sé ég eftir sauðunum,

sem að fara úr réttunum

og étnir eru í útlöndum.

 

Áður fyrr á árunum

ég fékk bita af sauðunum,

hress var ég þá í huganum.

En nú er komið annað snið,

en mig næsta hryllir við,

þeir lepja í sig léttmetið.

 

Skinnklæðin er ekkert í

ull og tólg er fyrir bí;

sauða veldur salan því.

 

                Eiríkur bóndi frá Reykjum á Skeiðum.

 

-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-

 

Loftur er í eyjum

bítur lundabein.

Sæmundur er á heiðum

Og etur berin ein.

 

                DANSSTEF.

 

-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-O-

 

Ecoutez bien ceci, vieux cusiners novices,

Qui faites des homards avec des écrevisses,

Et qui croyezqu'on peut, ches Potel ou Chabot,

Traduire mon plat grec en tranches de turbot.

L´heure est enfinvenue où notre capitale

Peut joindre à ses banquets la table orientale,

Et donner marseillais et non un plat menteur.

 

À ce plat phocéen accompli sans défaut,

Indispensablement, meme avant tout, il faut

La rascasse, poissos, certes, des plus vulgaires.

Isolé sur un gril, on ne l'estime guère,

Mais dans la bouillabaisse aussitôt il répand

De merveilleux  parfums aux d'où le success depend.

La racasse, nourrie aux crevasses des syrtes,

Dans les golfes couverts de lauries et de myrtes.

Ou devant un rocher garni de fleurs de thym.

 

Puis les poissons nourris assez loin de la rade,

Dans le creux des récfis: le beau rouget, l'orade,

Le pagel délikat, le saint-pierra odorant,

Gibier de mer suivi par les ichthyologues

Fins poissons que Neptune, aux feux d'un ciel ardent,

Choisist à la fourchetteet jamais au trident.

 

          Bálkur um Bouillabaisse á Frönsku.