Sunnudagur og að vera utan við sig.

Það er ekkert betra en hressandi göngutúr á sunnudagsmorgni.

Miðsumarið í Danmörku er yndislegt og við Lappi trölluðum niður með ”ánni”.

Á íslensku myndi fyrirbrigðið kallast LÆKUR. En þar sem allt er småt og smukt í Danaveldi, þá kalla þeir þetta á. 

Það er enginn kominn á fætur og Lappi þess vegna alltaf langt á undan eða að vaða í ánni/læknum.

Ég hafði þess vegna nógan tíma til að vera utan við mig, sem oft er mín helsta og skemmtilegasta tómstundariðja. Einbeita mér að því að vera á slóðanum og skoða blóm og tré. Sjá bamba í fjarska á einhverri hæð og heyra í flugvélum sem eru að fljúga eitthvað út í buskan með fólk í maganum. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þar sem ég er aleinn í kotinu þessa stundina, konan, dóttirin og Dimmalimm fóru í sumarbústað (og ég er byrjaður að vinna) lá mér/okkur svosem ekkert á og löbbuðum við lengst niður eftir og yfir ”ána”,  þar er gullfallegt skógarbrýni eða kjarr með helling af skógarjarðarberjum og kryddjurtum sem akkúrat eru að byrja að blómstra. Það er ekkert betra en að tína skógarjarðarber svona frá plöntu og í munn á meðan fuglarnir syngja í dúr og moll.

Í gamla daga var það venja að safna skógarjarðaberjum og stinga þeim í löng strá og bera þau svo heim.  

 

 H.C. Andersen og Astrid Lindgren skrifuðu svo fallega um þessa hefð í ævintýrum sínum.

 

Danir eiga mörg ljóð um skógarjarðarberin, meðal annars þetta gullkorn:

 

De vilde jordbær blomstrer

blandt mos og spæde strå,

vor hemmelige have

fra dengang vi var små.

Vi drømte og vi længtes

å lykkelige stund,

de sødmefyldte røde

der friskede vor mund.

 

Lauritz Larsen (F. 1881 – D. 1967 ) Digtern fra Mön.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég hafði verið svo forsjáll að taka með mér poka og byrjaði að tína kryddjurtir sem voru þarna í stórum breiðum. Aðallega blóðbergstegund, sem er meira eins og Provance timian. Fjólubláar breiður svo langt sem augað eygði.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Núna liggja kryddjurtirnar í vaskinum tilbúnar til þurrkunar. Fara sumar í te og aðrar í kryddjurtasaltið mitt. Lappi er alveg laf og ég sit bara hérna hamingjusamur með kaffið mitt og skrifa þessar línur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo er best að drífa sig út í garð og gera eitthvað á meðan veðrið er svona gott. Þá fer hugurinn jafnan á flug þegar ég er að dunda mér þarna.

 

Það er nefnilega ekkert betra en að vera útí náttúrunni þegar maður þarf að finna haus eða sporð á sjáfum sér.

 

Hver niðurstaðan verður, læt ég ekki uppi, þar sem forvitinn má ekki vita.

 

Hafið þið það svo gott á þessum sunnudegi og gangið á Guðs vegum.... sem ávallt

Gunni Palli kokkur.

 

 

 

 

Athugasemdir

[Gunnar Páll Gunnarsson, 26.7.2009 kl. 16:23]

Hæ Jóna. Já það er ekki amalegt að komast í GÖNGUHUGLEIÐSLUGÍRINN Flott orð sem ég á eftir að nota og það oft.

5 daga ganga um Svarvaðardalinn á Tröllaskaga? Godt gået! Eins og Danskurinn einn getur sagt

Kveðjur heim GP

[Hrönn Sigurðardóttir, 27.7.2009 kl. 12:06]

Það er fátt sem jafnast á við að fá að vera utan við sig einn úti á röltinu snemma dags með hundinn!

[Sólveig Hannesdóttir, 28.7.2009 kl. 22:19]

Sæll vertu.

   Ég sé að býflugurnar bíða rólegar, og nú er þessi elskulega frásögn, það er eins og þetta sé lýsing á göngutúr sem einhver tilgangur er með, eins og til dæmis að tína blóðberg og geta farið í það yndislega ástand að vera utan við sig.

   En ég bið að heilsa mínum góða dansker, falleg er myndin af hundinum  þínum.  Ég kom að bæjarlæk föður míns sem er búin að vera þar örugglega um aldur og ævi, heyrði vatnið renna og sá ömmu mína í anda með þvottinn sinn.

[Baldur Gautur Baldursson, 1.8.2009 kl. 09:19]

Þvílíkir dagar og yndislegir. Ég minnist þess þegar ég bjó í Viborg á Jótlandi, þá er lyngið fór að blómstra í Dollerup bökkunum fyrir utan Viborg. Breiðurnar voru að mér fannst óendanlegar.  Svooooo fallegt og ógleymanlegt.