PEITE SIRAH OG MATUR. ANNAR HLUTI, ÞREMUR DÖGUM SEINNA.

Já eins og ég sagði þá ætla ég að klára greinina áður en allt of margt gerist í lífi mínu. Því eins og Einar afi sagði: GLEYMT ER ÞÁ GLEYPT ER!

Peti Syrah vínberjategundin er þrúga sem á sér marga aðdáendur og neytendur. Hún var upprunalega bara ræktuð í Kaliforníu. Uppruni hennar er ókunnur þar til seinnipart ársins 2003 og var hún oftast notuð til blöndunar með öðrum líkum þrúgum. Seinna hefur hún náð fótfestu í Ástralíu, þar undir nafninu: Durif.
Fyrst var fyrirlestur um þrúguna og bragðað á 9 tegundum af Petite Syrah.
Fyrirlesari var Lars Spring. Vínþjónn á veitingastaðnum Saison í Hellerup.

 

 

 

 

 

 

Vínin voru:
Fyrst þrír árgangar af Clay Station frá Lodi í Kaliforníu. Árgerð 2002 – 2003 og 2004.
Svo: Brown Brothers (Durif Cellar Door Rel.) Frá Aust.Heathcote, Vic. Árgerð 2004.
Nugan,(Manuka Grove Vineyard Durif) Frá Aust.Riverina,NSW.            Árgerð 2004.
Bogle Petit Syrah, frá Monterey, Kaliforníu.                                              Árgerð 2004.
Foppiano Dry Creek, frá Sonoma Coutry.                                                  Árgerð 2000.
Tobin James (Black Magic) frá Paso Robles, Kaliforníu.                          Árgerð 2003.
Miner, frá Napa Kaliforníu.                                                                        Árgerð 2004.

Með matnum var borið fram: Mc Manis, frá Kaliforníu.                           Árgerð 2005.

Vínin voru öll frekar ung, árgerð 2000 – 2004 og sérstaklega það sem var með matnum. Fékk ég svo náðarsamlegast eitt glas með mér inn í eldhúsið til að smakka og finna bragðsamansetningu.
Vínið var ein sprengja af lykt og bragði. Lyktin lífleg og höfug, góður botn/grunnur og mjög fersk jurta/blómalykt. Bragðið var líka mjög líflegt, það lék sér í öllu munnholinu, svo kom mýktin og svo krafturinn. Sem sagt: ekki þessi þungi og kraftur sem ég hafði fyrirséð og þekki frá Syrah þrúgunni. Vínið er líka frá Kaliforníu og þar er léttleikinn oftast í fyrirrúmi. Nújæja, ég hafði heilann klukkutíma til að breyta bragði og mynda ný.
Sósan hélt ég að ætti að vera sýrópskennd og þung varð ég að létta með fersku balsamico og sítrónusafa ásamt timian, salvíu og fersku Madeira sem ég lét trekkja í sósunni og sigtaði svo 5 mín áður en ég keyrði matinn. Þannig léttist hún og fékk fleiri bragð tilbrigði í sig sem passaði vel við sprellið í víninu.
Annars var hún gerð úr afskurðinum af bæði nauta og svínahryggnum. Ég steikti allan afskurðinn í mikilli olíu, þar til sinar og smábein urðu brún og stökk í gegn. Hellti svo öllu í stórt sigti og lét drjúpa af í 10 mín. Aftur í pottinn með það ásamt köldu vatni svo vel flyti yfir og gasið á fullt. Í öðrum potti sauð ég 2 lítra að balsamico niður í sýróp ásamt lauk, hvítlauk ,gulrót, seljurót, timian, lárviðarlaufum, piparkornum, negulnöglum og heilum allrahanda. Allt sett svo í einn pott og haldið áfram að sjóða í rólegu tempói í marga klukkutíma þar til fór að þykkna.
Madeirað var svo soðið niður um helming með timianstilkum og þykka soðið sigtað þar yfir, soðið enn meira niður í tvo lítra og svo dælt í það ca tvö kíló af Dönsku sméri og þeytt vel í á meðan.     
Kartöflu/seljurótarstappan mátti heldur ekki vera of sterk og bætti ég fersku fínsöxuðu timian í til að fá meiri fyllingu í án þess að gera hana feitari. Madagaskarpiparinn (ferskur) pillaði ég í blandarann á meðan ég brúnaði hálft kíló af sméri, hellti svo sítrónusafa í ásamt glasi af hvítvíni og tók svo til hliðar og kældi. Allt svo keyrt í blandaranum þar til fór að þykkna og varð að eins konar loftkenndu smjörkremi.  Kvæðin (kveðurnar ÍS) voru maukaðar og soðnar í þykkildisaman með hunangi og svo kælt.

Kjötið var í sjálfu sér ekkert vandamál, sina og fituhreinsað, kryddað og brúnað á pönnu. Svínaketið steikt þar til það var ööööörlítð rautt inní. Nautakjötið fékk hinsvegar fyrst 15 mín inní ofni og 15 mín í trekki við opinn glugga. Svo endurtekið aftur og aftur og aftur og aftur 10 mín inni og 10 mín í trekki og snúið við í hvert skipti, þar til þar til mýktin sýndi að kjötið væri medium rare. Alveg frá fyrsta millimetra í kantinum og inn í miðju. 
Svo var bara að ”anrette”. Ég nota alltaf þriggja hólfa mötuneytisdiska þá sullast sósan ekki yfir alla réttina þar sem ekki á að vera. Svolítið nördalegt, en sætt og praktískt. Osturinn í litla báta í eitt hólfið ásamt litlum skammti af kveðum og stóru pensilfari af madagasgarpiparsmjörkreminu. Stór klessa af seljurótarmaukinu í annað hólfið og hellti svo jómfrú repjuolíu yfir á diskinn ásamt stökku djúpsteiktu salvíunni og smá Maldon salti yfir. Svínakjötið var skorið í sneiðar og hverri sneið pakkað inn í hráskinku og svo hitað varlega í ofninum, sett svo í stærsta hólfið ásamt einni sneið af nautahrygg ofan á og örlitlu af sósunni hellt yfir. Velbekomme. 

Sorrý það var ekki hægt að setja fleiri myndir inn, tölvan fór í verkfall. Þarf að fá Sigga minn til að tjúna hana upp.

Gunni Palli kokkur.

 

Athugasemdir

[Hrönn Sigurðardóttir, 26.1.2008 kl. 12:15]

Hljómar svo einfalt.....

....en það er líka háttur snillinga ;)

[Steinunn Helga Sigurðardóttir, 26.1.2008 kl. 13:23]

þú ert flottur

NAN

BlessYou

steina 

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 26.1.2008 kl. 15:04]

Þetta hljómar dýrt..
Ég er svangur....

[Hlynur Hallsson, 26.1.2008 kl. 19:59]

Takk fyrir þessi frábæru vínberja og gómsætisfræði kæri Gunni. Bestu kveðjur,

[Guðjón H Finnbogason, 27.1.2008 kl. 19:45]

Þetta er frábært gaman að svona greinum.Spurning hvaða hluti af nautinu varstu með ég giska á innralæri miðað við samsetninguna á steikinguni?Halltu áfram á svona braut þú ert frábær.Kv.kokkurinn

[Guðni Már Henningsson, 27.1.2008 kl. 22:50]

Kæri vinur...ég ætla að prenta þetta allt saman út og eiga það í eldhúsinu...þá get ég montað mig á þekkingu (þ)minni

[Ylfa Mist Helgadóttir, 29.1.2008 kl. 15:23]

Almáttugur. Ég sem ætlaði bara að hafa snarl í kvöldmatinn... Það gengur augljóslega ekki lengur upp!!!!

[Solla Guðjóns, 29.1.2008 kl. 23:39]

Segi húrra fyrir þér!!! frábært þetta...

Ég hef lítið vit og takmarkaðan áhuga á víni en mér finnst mjög gott að borða súkkulaði með rauðvíni geri ég það á annað borð